Kördüğüm Ne Alemde ?

Mevlana

Demir gibi cahili, altın gibi bilginden daha kıymetli yapan şey ahlâktır.

Mevlana 

Hz. Mevlana k.s. Mesnevi’de şöyle bir hikâye anlatır:

Padişahın biri Cuma günü camiye gidiyordu. Muhafızları caddeye üşüşen halka bir taraftan çekilin diye haykırıyor, diğer taraftan da tekmeyle, sopalarla padişaha yol açmaya çalışıyorlardı.

Bu esnada tesadüfen orada bulunan bir fakir de muhafızlardan sopa yemiş, kan revan içinde kalmıştı. Dayanamadı, padişahın arkasından şöyle bağırdı:

Şu yaptığın zulme bak! Halkın önünde böyle yaparsan, Allah senin gizli zulümlerinden cümleyi korusun! Güya camiye gidiyor, hâyır işlediğini sanıyorsun! Senin hâyrın buysa, şerrin kim bilir nedir?

Hz. Mevlana da dostluğun ehemmiyetini şöyle ifade etmiştir. “İnsanlarla dost ol! Çünkü kervan ne kadar kalabalık ve halk ne kadar çok olursa, yol kesenlerin beli o kadar kırılır.”

Bir insanda, kendini yüksek görme, hırs ve şehvet varsa, bunlar o konuşurken soğan yemiş gibi kokar.

Mevlana 

Ne insanlar gördüm üzerinde elbise yok.

Ne elbiseler gördüm, içinde insan yok.

Mevlana 
 

Ben yaşadıkça Kur’ân’ın kölesiyim.

Ben, Hz. Muhammed Mustafa’nın (s.a.v) yolunun tozuyum.

Biri benden, bundan başkasını naklederse,

Ondan da şikâyetçiyim, o sözden de şikâyetçiyim.

Mevlana hazretleri; “Yeni bir şey öğrenmeden geçirdiğim bir günde, benim için güneşin doğmasında bir hayır yoktur” diyor.


Hazret-i Şems'i, konuşup nasihat etmesi için bir meclise davet etmişler. Hazret, meclise girer girmez, kapı eşiğine oturmuş. Kendisini başköşeye davet edenlere de şu cevabı vermiş:
- Adam adamsa oturduğu her yer köşe olur ona! Adam adam değilse, köşe bile eşik olur ona!